1 augustus 2019
Vroeger vierde ik mijn verjaardag elk jaar met een feest waar iedereen welkom was. Supergezellig vond ik dat! Toen ik de 35 gepasseerd was, sloop het gevoel er toch wel een beetje in dat je aan jezelf dan niet echt toekomt op zo'n dag. Sindsdien geef ik 1x in de vijf jaar een feest en verder probeer ik zoveel mogelijk niet thuis te zijn. Het liefst de natuur in of nieuwe gebieden ontdekken. Dat jaar was bijzonder. Ik vierde mijn verjaardag in twee landen, Maleisie en Indonesie en in het vliegtuig.
Dit jaar is het jaar waarin ik 46 word en dus steeds dichter naar die magische 50. Het was weer tijd voor een avontuur! Maar we hadden maar een weekend de tijd en wat kun je doen in zo'n korte tijd? Parijs leek ideaal, maar viel al snel af vanwege het gigantische toerisme in juli. Ik hoefde toen niet zo lang meer na te denken; Napels stond ook al jaren op de wishlist, was niet al te toeristisch, betaalbaar en snel aan te vliegen. En wie zei er ook alweer 'Eerst Napels, dan sterven'?
Goethe
Napels it is! En zo vlogen we vanaf Eindhoven richting La belle Italia. Om in een andere wereld te landen... Ik had maar 10 euro cash op zak en bedacht mij daar boven in de lucht hoe bijzonder het eigenlijk is dat je met 10 euro op zak de wereld rond kan reizen. Die illusie kon ik zeker 1 uur vasthouden. Eenmaal geland moesten we de bus en metro hebben naar het appartementje. Ik dacht wel even te kunnen pinnen... fout gedacht! In Napels gebeurt dat nog ouderwets met een loket en handje contantje. Gelukkig is ook daar een pinautomaat niet echt ver weg, ook al voelt dat ter plekke niet zo na een 'lange' reis en met 30+ graden.
Het is altijd heerlijk rustgevend (en stiekem misschien ook wat teleurstellend) als een reisbestemming precies voldoet aan je verwachtingen. Napels staat wat dat betreft hoog op de ladder. Nauwe straatjes met wasgoed; check. Irritante scootertjes; check. Ontelbare koffiebarretjes en pizzeria’s; yep, aangename hitte en een prachtige baai; idem. 1 ding ontbreekt echter in elke reisgids; de vriendelijkheid van de mensen!
Napels staat te boek als druk, vuil en crimineel. Die drukte zal ik zeker niet ontkennen en het ruikt ook echt niet overal naar bloemetjes, maar de inwoners hebben een vriendelijkheid en behulpzaamheid die niet bepaald doorsnee is voor een stad... of het moet Cairo zijn, ook al zo’n verkeerd begrepen metropool.
De stad, voor zover ik haar heb leren mogen kennen in twee dagen, is relaxed, rauw en puur met een klein hartje. Smulpaapjes zijn hier aan het goede adres, aanrader is zuppa di cozza! Dit is een fantastisch mosselgerecht met gamba's en langoustine. Want Napels is vlees noch vis, Napels is beide. Italiaanser dan Rome, lekker off the beaten track, een heerlijk klimaat en een schitterende setting aan een van de mooiste baaien van Europa.
Ben je op een citytrip? Geniet van het uitzicht op Castello st. Elmo, het hoogste punt van Napels. Op dinsdag en na 16.00 u betaal je 2,50 entree. Hou je van opera? Napels heeft het oudste operatheater van Italie, supermooie zaal!
En vergeet vooral niet om hier en daar een van de vele kerken binnen te lopen en je te vergapen aan alle pracht en praal. De duomo di Napoli licht midden in het centrum en is de indrukwekkendste!
Cemitero della Fontanella
Zelf was ik erg onder de indruk van cimitero della Fontanella. Dit is een imposante, kathedraal achtige uitgraving in het gebergte. Ooit bedoeld als vervanging voor de begraafplaatsen in de Napolitaanse kerken, kreeg het een macabere invulling in de 16e eeuw, toen half Napels overleed door de Pest. In deze situatie waar de bevolking bij bosjes neerviel, was massaal dumpen van de lijken via een gat in de reeds bestaande cimitero de enige mogelijkheid om de stad leefbaar te houden. Mensen kregen geen uitvaart, geen steen, niets. Je werd gewoon op de grote hoop gegooid. Vervolgens keek niemand er meer naar om...
Tot er overstromingen kwamen in de 18e eeuw, waardoor de beenderen over straat spoelden. Dit werd vervolgd door een grote cholera uitbraak in 1837, waardoor de cemitero uit begon te puilen. In 1872 besloot pastoor Barbati dat het tijd werd om de chaos te ordenen en de overledenen de eer te geven die ze toekwam. Zo geschiedde... Wat rest is een bijzonder imposant mausoleum, waar je je goed bewust wordt van de sterfelijkheid en de nietigheid van de mens. En ik was daar op mijn verjaardag...
We genoten vooral ook van het straatbeeld. Lekker zoveel mogelijk lopen, niet alleen door het Centro Storico en Quartieri Spagnoli, maar de neus achterna. Genietend van een pizza Margherita en een Aperol spritz. Als toetje is de Caprese een absolute aanrader! Neem het aan van deze zoetekauw. Drink een koffie op een terrasje 's ochtends en geniet van een granita in de middag. Misschien is het erg warm en doe je het een tandje rustiger aan.
Heb je meer tijd en wil je de omgeving verkennen? Wij deden dit een aantal jaar geleden, het is onvergetelijk! Absoluut uniek zijn de Amalfi kust, Pompei en de Vesuvius natuurlijk. Maar daarnaast zijn er wat minder bekende plekken die ook de moeite waard zijn. Zo kun je archeologisch duiken en snorkelen op het Baia eiland, supergaaf om duizenden jaren oude mozaiek vloeren op de zeebodem te zien! Ook zijn er schitterende hiking trails, zoals 'Il sentiero deglei dei' of the path of gods. Ik heb hem zelf nog niet gelopen, maar het lijkt me absoluut een imposante wandeling, die ik zeker nog eens ga lopen. Het uitzicht schijnt fabuleus te zijn.